Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων

Για να αλλάξουμε παραστάσεις, αντί για το καθιερωμένο σαββατοκύριακο στη Χαλκιδική, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Πήλιο, που συνδυάζει βουνό, θάλασσα, τσιπουράκι και καλό φαγητό.
Για όσους δε γνωρίζουν το Πήλιο υπήρξε στην ελληνική μυθολογία η χώρα των Κενταύρων, των δίμορφων όντων με σώμα μισό ανθρώπινο μισό αλογίσιο. Ο δικαιότερος από αυτούς ο Χείρων εκπαίδευε τους γιους των θεών και των ηρώων σε μια σπηλιά κάτω από την κορυφή του Πηλίου. Ανάμεσα στους πιο διάσημους μαθητές του ήταν ο Ασκληπιός και ο Αχιλλέας, ο ήρωας του Τρωικού πολέμου.
Σάββατο πρωί, ξεκινάμε νωρίς για να μη χάσουμε τη μέρα, και ύστερα από 2,5 ώρες διαδρομή φτάσαμε στην Πορταριά, στο σημείο που είναι γνωστό ως "δρόμος προς Μακρινίτσα". Εκεί μας τράβηξαν οι μυρωδιές από τον φούρνο της λαλίστατης και χαρωπής κυρίας Μαρίας. Εκτός από τις τυρόπιτες και τις χορτόπιτες του γυναικείου Συνεταιρισμού που ήταν πεντανόστιμα  πήραμε και τον μποναμά μας (δώρο) τα κουλουράκια διαίτης για τον καφέ. Αφού καρδαμώσαμε, συνεχίσαμε για το ξενοδοχείο. Εκεί μας περίμενε ο φιλόξενος και εξωστρεφής ξενοδόχος, ευγενικός όπως και όλοι οι Πηλιορείτες, ο οποίος μας συνέστησε δύο πανέμορφες παραλίες, εκ των οποίων δυστυχώς προλάβαμε να δούμε μόνο τη μία. Διαλέξαμε τον Μυλοπόταμο που είναι ο πιο γνωστός και αφήσαμε την Φακίστρα για την επόμενη φορά. Αν και ήταν μακρυά άξιζε τον κόπο και η διαδρομή ήταν πανέμορφη. Φύση που οργιάζει, τρεχούμενα νερά, μεθυστικά αρώματα και πανδαισία χρωμάτων, άγρια φύση με βράχια να περικυκλώνουν την παραλία.

Μυλοπόταμος

Όσοι δεν έχουν επισκεφτεί ξανά το Πήλιο πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσουν σπετζοφάι και αγριογούρουνο που είναι δύο από τις σπεσιαλιτέ τους (θα ακολουθήσει συνταγή προσεχώς). Καθότι είναι καλοκαίρι και τα δύο προαναφερθέντα φαγητά πέφτουν λίγο βαριά και επιπλέον τα έχουμε ξαναδοκιμάσει, προτιμήσαμε να απολαύσουμε θαλασσινά συνοδεία τσίπουρου στην ακροθαλασσιά στην Αγριά.

Την επόμενη μέρα βολτάραμε στα μαγαζιά της Μακρινίτσας για παραδοσιακά προϊόντα. Αυτά που επιλέξαμε και θα προτείνουμε και σε εσάς είναι: από γλυκά του κουταλιού φιρίκι (ποικιλία μήλου) και κάστανο, λικέρ καρύδι, χυλοπίτες (αν σας αρέσουν οι γλυκές γεύσεις προτιμήστε από σιμιγδάλι, αν όχι πάρτε αυτόν από αλεύρι) και τέλος τραχανά με λαχανικά, γλυκό ή και ξινό (έχει για όλα τα γούστα!).

Μετά από τα ψώνια πήγαμε για μια δεύτερη βουτιά, αυτή τη φορά πιο κοντά, στην παραλία Παπά Νερό δίπλα στον Άγιο Ιωάννη. Αν δε σας αρέσει η συγκεκριμένη μπορείτε να διαλέξετε μία από τις άλλες δύο που βρίσκονται σε διπλανούς κόλπους, τις Πλάκες και τον Άι Γιάννη.

Παπά Νερό

Για το βραδάκι επιβάλλεται μία βόλτα στο κοσμοπολίτικο λιμάνι του Βόλου με τα πολυάριθμα εστιατόρια και μπαρ με φόντο τα αραγμένα ιστιοπλοϊκά και τον έναστρο ουρανό.
Το διήμερο μας άφησε με τις πιο όμορφες αναμνήσεις και την πεποίθηση ότι θα επιστρέψουμε κάποια στιγμή στο βουνό των Κενταύρων.